Poza kontemplowaniem cudów przyrody wysp Zielonego Przylądka niesamowitej przyjemności poznawania lokalnej kultury dostarcza wędrówka przez rozsiane wzdłuż ribeiras wioski lub miasteczka. Każde z nich ma coś do zaoferowania. Być może będzie to lokalny targ, miejscowy bar gdzie podają kabowerdańską specjalność cachupę (pożywna mieszanka fasoli, kukurydzy, słodkiego ziemniaka, jajka i mięsa), warzelnia grogu czy po prostu spotkanie z miejscowymi. Jeśli zaś o to ostatnie chodzi, to przywołuję w pamięci roześmianą gromadkę małych dzieci, które najpierw wskazały nam drogę z Hortelao do Serra Malagueta, a później wytrwale towarzyszyły nam aż do ostatnich zabudowań wioski. Oraz wizytę Jean Baptiste, jak się przedstawił, w okolicach Leoginha. Przyszedł do nas w odwiedziny z rodziną. Z ciekawością popatrzeli jak gotujemy kolację na maszynce benzynowej, posiedzieli i pouśmiechali się. Tu i poprzednio przydały się pamiątkowe pocztówki z widokami z Polski, które wzięliśmy ze sobą z kraju. Jedyne co nam przeszkadzało w bezpośrednich kontaktach to bariera językowa.

Wędrując przez wioski wielokrotnie przekraczaliśmy uprawy bananów, mijaliśmy plantacje fasoli czy trzciny cukrowej. I z podziwem patrzeliśmy na kobiety korzystające z własnej głowy jak z torby na zakupy. Szczególne wrażenie robiły te z nich, które kroczyły z ogromnym naręczem chrustu po stromych kamienistych ścieżkach. W wioskach warto przyglądać się różnorodnym zabudowaniom. Dominują niewielkie domy zbudowane z kamieni, kryte strzechą. Ale też mijaliśmy fragmenty dolin gdzie wszystkie domy były kryte dachówką.

Choć w górach jedynym pewnym miejscem noclegowym będzie własny namiot to w większych skupiskach ludzi jak Ribeira Grande, Assomada czy Tarrafal zawsze znajdziemy jakiś niskobudżetowy hotel. Oraz miejscowy snack-bar. W wioskach zdarza się znaleźć sklepik lub trzeba popytać czy ktoś nie sprzedaje wody.

   Inne moje wyprawy: Ural Subpolarny | Kaukaz |Tien-Szan | Kamczatka | Kołyma