Opuszczamy gościnne plaże jeziora Jack'a Londona i wyruszamy w kierunku grzbietu Balszoj Angaczak. Szlak początkowo prowadzi wzdłuż strumienia Studiennyj. Trudno tu z resztą mówić o szlaku. Ścieżka wije się wśród zarośli i zanika wśród bagien sprowadzając nas to w niemożliwy do przedarcia się gąszcz krzewów, to na teren tak podmokły, że każdy krok wymaga wcześniejszego sprawdzenia podłoża kijkiem. Tam gdzie teren uniemożliwia bezpośrednie przejście zakładamy buty od wojskowego ubioru przeciwchemicznego OP1 i maszerujemy nurtem strumienia, wlacząc ze śliskimi kamieniami i wartkim prądem.
Nocleg spędzamy na przełęczy. Posuwając się dalej wzdłuż doliny strumienia Niewiedomyj docieramy do miejsca biwakowego stanowiącego punkt wypadowy na szczyt Aborygen (2287m). To nasz cel. Nasz namiot staje nad rozlewiskiem strumienia Lewyj Niewiedomyj, otoczony poszarpanymi szczytami i piłokształtnym grzbietem z Pikiem Festiwalnyj. Zielonkawa woda i czerwień roślin tworzą udaną kompozycję. Wieczór spędzamy przy ognisku.
Pierwszy swe kroki kierujemy na nieodległą przełęcz Baranią. Pokonując strome zobocze docieramy najpierw do jez. Festiwalnoje, a chwilę później seledynowego jez. Baranie. Jeszcze tylko ostre podejście żlebem w otoczeniu zwisających głazów wielkości ciężarówki i już jesteśmy na przełęczy. Na podejściu, na fragmentach skał pokrytych darnią zauważamy ślady niedźwiedzich łap...
Kolejny poranek wita nas nisko zawieszonymi chmurami i deszczem. "Mleko" za namiotem nie daje szans na zdobycie Aborygena. Widoczność ogranicza się do kilkudziesięciu metrów i gdyby nie wcześniejsze dni można by sądzić, że dookoła nas nie ma żadnych gór. Nie widać kompletnie nic. Dwa dni oczekiwania nie przynoszą poprawy pogody. Bębnienie deszczu o ściany namiotu doprowadza nas do rozpaczy. W końcu, bez widoków na słońce decydujemy się na zejście w dół. W chwili przejaśnienia zwijamy namiot i ruszamy w kierunku Jack'a. Deszcz towarzyszy nam przez całą drogę. Ścieżki, które kiedyś były suche teraz wypełniły się wodą. Zewsząd spływają mniejsze lub większe potoki. Gęste i mokre krzaki sprawiają, że cali spływamy wodą. Po krótkim czasie mamy już tak mokro w butach, że bez krępacji brodzimy nurtem potoków. Deltę strumienia Niewiedomyj oddzielającą nas od jeziora pokonujemy w OP1. Zarośla wyrastają ponad nasze głowy, a strumień wody sięga nam do kolan. Jeszcze nigdy wcześniej i już nigdy później nasza droga nie była tak ciężka.
Całkowicie wyschniemy dopiero po 2 dniach.