7.1 Proste operacje w tablicy jednowymiarowej

Nazwa programu: przykl.pas
P1. Analiza struktury programu. Program w języku Pascal składa się z:
  1. definicji (stałych i typów),
  2. deklaracji zmiennych globalnych,
  3. deklaracji operacji (czyli podprogramów w postaci procedur i funkcji ) oraz
  4. ciągu instrukcji wykonywanych na zmiennych globalnych (instrukcje programu głównego zawarte w nawiasach instrukcyjnych begin, end).
Tekst programu kończy znak kropki. Dalsze informacje o alfabecie, zwłaszcza o słowach kluczowych, typach danych i instrukcjach języka Pascal, budowie podprogramów, a szczególnie o sposobach przekazywania parametrów, należy czerpać z książki [3] w miarę ich wprowadzania na zajęciach. Proszę zwrócić szczególną uwagę na trzy ważne zasady poprawnej implementacji algorytmów:
  1. Wymiana informacji pomiędzy podprogramami a programem głównym odbywa się wyłącznie poprzez parametry podprogramów. Niedopuszczalne jest stosowanie tzw. efektów ubocznych w treści podprogramów, tzn. nadawanie wartości zmiennym globalnym.
  2. Podprogramy muszą zawierać deklaracje wszystkich zmiennych lokalnych wykorzystywanych do wykonywania zaprojektowanych w nich operacji.
  3. Projekt rozwiązania problemu przygotowujemy metodą składania algorytmów.
P2. Testowanie działania programu. Przykłady danych: n = 12, z = 100; n = 12, z = 1000. Czy w generowanym ciągu występują elementy równe z?
P3. Przykład: n = 12, z = 10000. Dlaczego postać wyników nie jest dobra? Na-leży poprawić sposób wyprowadzania wyników.
P4. Sprawdzić potrzebę wykorzystania operacji randomize.
P5. Napisać funkcję max wyszukującą największą wartość w danym ciągu.
P6. Wykorzystać obie funkcje: max i min.
P7. Napisać podprogram wyznaczający największy element i miejsce jego pierwszego wystąpienia w ciągu.
P8. Napisać podprogram obliczenia wartości średniej arytmetycznej ciągu.
P9. Napisać podprogram generacji losowego ciągu liczb bez powtórzeń.
[3] Iglewski M., Madey J., Matwin S., Pascal, WN-T, Warszawa, 1986